พ่อของฉัน
ผู้ชายคนแรกในชีวิตของฉันที่ประคองฉัน โอบกอดฉัน คอยดูแลเลี้ยงดู ทะนุถนอม และจูบฉันเบาๆด้วยความรัก ผู้ชายคนนั้นเหมือนพระเอกในละครที่ฉันดู เพราะความรักที่เขามีให้มานั้นแตกต่างกัน เพราะผู้ชายคนแรกที่ฉันรักนั้นฉันก็รู้โดยทันทีว่าเขาจะไม่มีวันทิ้งฉันไปไหน หรือปล่อยให้ฉันจมอยู่กับปัญหาอยู่คนเดียว ผู้ชายคนนั้นไม่ได้รักฉันแบบที่ตามใจฉันทุกอย่าง เพราะการที่เขาขัดใจนั้นก็หมายถึงการสั่งสอนที่ดีอย่างหนึ่ง และที่สำคัญย่อมมีบทลงโทษเสมอเมื่อฉันทำผิด ชายที่ฉันรักและเทิดทูนมากขนาดนี้มีสรรพนามการเรียกเหมือนกับหลายๆคนคือ "พ่่อ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น